ارزیابی پتانسیل های بالقوه ژئوتوریسم در منطقه اورامان با استفاده از روش رینارد

منطقه اورامان، در فاصله 75 کیلومتری جنوب شرق مریوان، به دلیل داشتن پدیده های کمتر معرفی شده طبیعی و ژئومورفولوژیکی از جمله اشکال کارستی، فرسایشی، زمین شناسی و ژئومورفولوژی فراوان، می تواند از مناطق ژئوتوریسمی به حساب آید، که در صورت شناسایی بیشتر، پتانسیل تبدیل شدن به قطب گردشگری را دارد. این لندفرم ها به عنوان چشم انداز، دارای ارزش های اکولوژیکی، زمین تاریخی، ژئومورفولوژی، زیبایی-شناسی، علمی، تاریخی- فرهنگی و اجتماعی- اقتصادی بوده که به واسطه ادراک انسان از عوامل نامبرده تعریف می شوند. در این پژوهش از روش ارزش علمی و ارزش افزوده به منظور شناسایی پتانسیل های ژئوتوریسمی منطقه استفاده شده، به ارزش‏گذاری برخی از مکان های ژئومورفولوژیک از جمله ناهمواری های شاهو (با لندفرم های کارستی و ژئومورفولوژیکی)، آبشار یا چشمه بل، رودخانه سیروان، لندفرم های ژئومورفولوژیکی (سیرک های یخچالی، سولی فلکسیون، غارها)، معماری سنتی روستا، جاذبه های فرهنگی و اجتماعی اورامانات پرداخته شده است. امتیاز ژئومورفوسایت های منطقه در دو ارزش مهم علمی (بازسازی عناصر پالئوژئومورفیک، پالئوکلیما)، و ارزش افزوده (ارزش فرهنگی، تاریخی، زیست محیطی، اقتصادی و زیبایی شناختی)، بین صفر و یک در نظر گرفته شده است. با توجه به بررسی ژئوسایت ها و مقایسه امتیازات بدست آمده می توان چنین نتیجه گرفت که ارزش علمی لندفرم های مورد نظر از ارزش افزوده آن ها، بیشتر بوده است.